Rolex Milgauss

Rolex Milgauss zajmuje szczególne miejsce pośród kolekcji Oyster. jest to pierwszy zegarek naręczny tej genewskiej manufaktury, który dzięki osłonie antymagnetycznej jest się w stanie oprzeć działaniu silnych pól magnetycznych. Funkcję tę obecnie odnaleźć można także w modelu lotniczym Rolex Air King. Wszystkie inne aktualne zegarki Rolexa wyposaża się w niemagnetyczne części, takie jak np. niebieską spiralę balansu Parachrom. Dzięki osłonie antymagnetycznej zaprezentowany w 1956 roku Milgauss, którego nazwa wywodzi się od francuskiego słowa „mille“ (pol. tysiąc) oraz gausa, będącego jednostką indukcji magnetycznej, jest w stanie oprzeć się działaniu pól magnetycznych o sile do 1000 gausów.

Zegarek wyposażono w przykręcany dekiel i zakręcaną koronkę typu Twinlock. Oba elementy zapewniają mu wodoszczelność do głębokości 100 m (10 barów). Dzięki temu model zainteresuje nie tylko naukowców, którzy w swojej pracy wystawieni są na działanie silnych pól magnetycznych. Milgauss sprawdzi się także podczas pływania czy uprawiania innych sportów. Jego sportowo-elegancki design będzie również dobrze prezentował na tle biznesowej garderoby. Zegarek rozpoznać można po 40-mm kopercie Oyster oraz eleganckiej, trzyrzedowej bransolecie Oyster o polerowanych środkowych ogniwach. Czasomierz wyposażono ponadto w charakterystyczne pomarańczowe elementy: sekundnik w kształcie błyskawicy, napis "Milgauss" oraz umieszczoną na krawędzi cyferblatu skalę minutową. Typowe dla modelu Rolex Milgauss jest także zielone szkiełko szafirowe.

Rolex Milgauss o numerze referencyjnym 116400GV wyposażony w niebieski cyferblat (Z-Blue) kosztuje w wersji nienoszonej około 6400 euro. Za egzemplarz noszony trzeba natomiast zapłacić około 5600 euro. W podobnych cenach utrzymuje się wariant 116400GV z czarnym cyferblatem i pomarańczowymi indeksami umieszczonymi w miejscu godziny 3, 6 i 9. Skrót „GV“ w jego numerze referencyjnym odpowiada wyrażeniu „Glace Verte“ i oznacza zielone szkiełko szafirowe. Za model pozbawiony tego charakterystycznego elementu – Milgauss o numerze 116400 – trzeba zapłacić około 5800 euro, jeżeli interesuje Cię wariant nienoszony i około 5000 euro, jeżeli chcesz kupić wariant uprzednio noszony.

Jednym z pierwszych Milgaussów był zegarek oznaczony numerem referencyjnym 6541, który produkowany był od roku 1956 do początku lat 60. ubiegłego wieku. Egzemplarze z tym numerem referencyjnym są dzisiaj niezwykle rzadkie, przez co często licytowane są za kwoty przekraczające 150 000 euro. Jeszcze rzadsze są warianty oznaczone numerem 6543. Produkowane były w niewielkiej ilości i tylko przez krótki okres czasu, jeszcze zanim model 6541 wprowadzony został do obiegu. Dzisiaj trzeba za nie zapłacić około 150 000 euro. Ich design, a zwłaszcza czarna, obrotowa luneta, bransoleta Oyster oraz koperta tego samego typu, przypominają pierwsze Submarinery.

Fanów zegarków vintage'owych na pewno zainteresuje Rolex Milgauss o numerze 1019. Pomimo tego, że model produkowany był od początku lat 60. do 1988 roku, na rynku ciężko jest znaleźć dotyczące go oferty. Milgaussy nie były zbyt popularne w tamtych czasach, dlatego Rolex produkował jedynie niewielkie liczby egzemplarzy. Dzisiaj zegarki są szczególnie pożądane przez kolekcjonerów. Za noszony wariant 1019 trzeba dzisiaj zapłacić około 20 000 euro. To dużo więcej niż cena aktualnego modelu.

Model Rolex Milgauss jest chroniony przed wpływem fal magnetycznych dzięki specjalnej spirali balansu oraz dodatkowej metalowej izolacji wokół mechanizmu. Jego pierwsze wydania o numerze referencyjnym 6541 opuściły genewską manufakturę w 1956 roku. Warianty te są dziś niezwykle rzadkie i osiągają bardzo wysokie ceny na rynku kolekcjonerskim. Zegarki Milgauss powstały z myślą o naukowcach oraz pracownikach zakładów, w których dochodzi do kontaktu z wysokim napięciem oraz silnymi polami magnetycznymi. Warto wspomnieć, że jednymi z pierwszych nabywców tych czasomierzy byli inżynierowie z założonego w 1957 roku w Genewie centrum badań jądrowych CERN.

Nazwa Milgauss nawiązuje do jednostki pomiaru indukcji magnetycznej "gaus", która wywodzi się z kolei od nazwiska niemieckiego matematyka Carla Friedricha Gaussa. Przedrostek „Mil-” informuje o tym, że pierwsze wydania modelu były odporne na fale magnetyczne o sile do 1000 gausów (pol. "mille" – tysiąc).

Nawet spotykane na co dzień pola magnetyczne o niewielkiej sile mogą mieć znaczny wpływ na dokładność działania zegarka. Podatna na przyciąganie bywa przede wszystkim spirala balansu. Konstruktorzy niemieckiej firmy zegarkowej Sinn przebadali w ramach napraw gwarancyjnych około 1000 modeli. Stwierdzili, że niemal 60% egzemplarzy było znacznie namagnesowane, a połowa wykazywała odchylenia pomiaru związane z oddziaływaniem pól magnetycznych. Najczęstszymi przyczynami tego fenomenu jest częsty kontakt z silnymi magnesami, które znajdują się np. w głośnikach. Obiektami, w których metalowe elementy mogą ulec namagnesowaniu, są przede wszystkim pojazdy zasilane elektrycznością, takie jak tramwaje czy metro.

Niepodatna na magnetyzm spirala balansu o nazwie Parachrom stanowi kluczowy element modelu Milgauss. Powstaje ze specjalnego stopu niobu i cyrkonu. Firma Rolex zaprezentowała pierwsze sprężyny Parachrom w 2005 roku po trwających pięć lat pracach projektowych. Dla dodatkowej ochrony przed namagnesowaniem producent montuje wewnątrz koperty cienki płaszcz metalowy , który szczelnie osłania mechanizm zegarka i działa na zasadzie tzw. klatki Faradaya. Niechronionymi przed magnetyzmem obszarami w modelu Milgauss są zatem jedynie otwory na wskazówki oraz koronkę. Warto wspomnieć, że skład chemiczny dodatkowej warstwy materiału antymagnetycznego jest od lat utrzymywany w tajemnicy. Inni producenci korzystają w przypadku takiego rozwiązania najczęściej z miękkiego żelaza.

Niemiecka norma przemysłowa DIN 8309 dokładnie określa definicję niemagnetycznego zegarka – po konfrontacji z falami magnetycznymi o sile 60 gausów czasomierz taki nie powinien przyspieszać lub spóźniać się o więcej niż 30 sekund na dzień. Uodporniony na działanie 1000 gausów model Milgauss bez problemu spełnia ten wymóg. Co więcej, błąd pomiarowy nie przekracza w jego przypadku dwóch sekund na dzień. Dzięki temu otrzymał on specjalny certyfikat Szwajcarskiego Instytut Testów Chronometrycznych (COSC).

Za miarowy napęd wskazówek zegarków Milgauss odpowiada kaliber manufakturowy o numerze 3131 . Działa z częstotliwością 28 800 drgań na godzinę (4 Hz), a jego rezerwa chodu wynosi 48 godzin. Werk 3131 pojawił się w ofercie wraz ze wznowieniem produkcji Milgaussów w 2007 roku. Jego wyrafinowana konstrukcja pozwala na zatrzymanie centralnie ulokowanego sekundnika w celu jak najdokładniejszej korekty czasu. Mechanizmem blisko spokrewnionym z kalibrem 3131 jest używany w modelu Sea-Dweller mechanizm 3135 z datownikiem.

Średnica koperty modelu Milgauss wynosi 40 mm. Ta uniwersalna wielkość sprawia, że pasuje on do każdego nadgarstka. Do produkcji kopert manufaktura Rolex używa trwałej i odpornej na korozję stali szlachetnej typu 904L. W kontakcie z wodą zegarki Milgauss sprawują się znakomicie – są wodoodporne do głębokości 100 metrów, co odpowiada ciśnieniu 10 barów. Oznacza to, że można z nimi bez obaw pływać oraz wykonywać płytkie nurkowania. Dodatkowe zabezpieczenie przed wilgocią stanowi system podwójnego uszczelnienia koronki o nazwie Twinlock.

Szkiełko szafirowe modelu Milgauss otacza gładko polerowana luneta ze stali. Oba elementy osadzone są nad cyferblatem, który dostępny jest w kolorach białym, niebieskim i czarnym. W wersji białej indeksy godzinowe są jaskrawo pomarańczowe, a w wydaniu niebieskim – turkusowe. Wariant z czarną tarczą posiada indeksy w dwóch kolorach: na godzinach trzeciej, szóstej i dziewiątej są one pomarańczowe, a na pozostałych pozycjach białe. Znakiem szczególnym i jednocześnie ekstrawaganckim detalem wzorniczym dzisiejszych Milgaussów jest dwukrotnie zagięty oraz zakończony grotem sekundnik o pomarańczowym odcieniu. Swoim kształtem wyraźnie przypomina błyskawicę.

Trzyrzędowa bransoleta modeli Milgauss również powstaje ze stali szlachetnej klasy 904L. Jest to słynna bransoleta Oyster, którą Rolex wykorzystuje także w innych czasomierzach. Środkowy rząd jej ogniw jest polerowany, a dwa zewnętrzne pasma poddaje się szczotkowaniu na matowo. Bransolety Oyster dysponują udoskonaleniem o nazwie Rolex Easylink, które umożliwia ich przedłużenie o 5 mm przy sprzączce.

Możliwość uodpornienia zegarków na negatywny wpływ magnetyzmu interesował nie tylko projektantów firmy Rolex. Także manufaktura Omegaod lat wyróżnia się na tym polu. Do jej najciekawszych produktów należy model Aqua Terra >15.000 Gauss z kolekcji Seamaster. Konstruktorzy Omegi wspólnie z przedstawicielami Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Metrologii (METAS) stworzyli nawet własną pieczęć jakości dla czasomierzy antymagnetycznych. Są nią oznaczane modele, które sprostają wpływowi magnetyzmu o sile 15 000 gausów.

Jeśli chodzi o inne luksusowe manufaktury, warto wspomnieć także o firmie IWC. Pośród jej oferty odnaleźć można model Ingenieur Automatic z żelaznym płaszczem odpornym na pole magnetyczne o sile 1000 gausów. Wraz ze wzrostem popularności antymagnetycznych zegarków, producenci coraz częściej sięgają po takie niemagnetyczne materiały jak na przykład krzem.

Pierwsze modele Milgauss z lat 50. ubiegłego wieku powstawały dla małej grupy naukowców i specjalistów. Dziś stały się rzadkimi, a przez to bardzo poszukiwanymi, zegarkami vintage'owymi. Dobrze zachowane egzemplarze używane mogą kosztować nawet kilkadziesiąt tysięcy euro. W celu uniknięcia błędów pomiarowych pod wpływem pól magnetycznych firma Rolex stawia w zegarkach Milgauss na dwa sprawdzone elementy konstrukcyjne – amagnetyczną sprężynę balansu Parachrom oraz dodatkową izolację wewnątrz koperty. Znakiem rozpoznawczym tych stalowych czasomierzy jest lekko zygzakowaty sekundnik w kształcie błyskawicy. Model Milgauss stanowi idealną propozycję dla osób szukających wyjątkowego, a jednocześnie nierzucającego się w oczy zegarka firmy Rolex.