IWC

Podobnie jak zegarki lotnicze, model IWC Ingenieur stanowił kolejny kamień milowy w historii marki. Czasomierz pojawił się na rynku w roku 1955 i był jednym z pierwszych modeli naręcznych, które były się w stanie oprzeć działaniu silniejszych pól magnetycznych. Osiągnięto to dzięki wykorzystaniu dodatkowej wewnętrznej "koperty" z miękkiego żelaza. Popularność modelu Ingenieur wzrosła w latach 70. ubiegłego wieku, kiedy znany projektant zegarków Gérald Genta podjął się stworzenia nowej koperty. Od tego momentu zyskała ona lekko "beczkowaty" kształt i zintegrowana została z bransoletą. Zegarek wyposażono ponadto w okrągłą lunetę przywodzącą na myśl bulaje na statku. Element ten pojawił się także w innym zegarku Genty – modelu Royal Oak marki Audemars Piguet. Współczesna kolekcja nawiązuje z kolei do klasycznego designu pierwszych Ingenieurów o numerze referencyjnym 666.

IWC oferuje wiele różnych wariantów modelu Ingenieur. Użytkownik może wybrać pomiędzy zegarkami trzywskazówkowymi ze stali szlachetnej, chronografami, a nawet wydaniami z kalendarzem wiecznym i kopertami z 18-karatowego złota. W zależności od wyposażenia ich ceny wahają się od 3700 do nawet 41 000 euro. Duży wybór modeli odnaleźć można zwłaszcza pośród zegarków vintage'owych z lat 70. i 80. Zazwyczaj trzeba za nie zapłacić od 3450 do 8200 euro. Równie popularne są również czasomierze z lat 50. i 60. W ich przypadku trzeba będzie zainwestować od 5000 do nawet 9000 euro.

Tym, co wyróżnia kolekcje Portugieser i Portofino, jest ich klasyczna elegancja. Korzenie modelu Portugieser sięgają lat 30. ubiegłego wieku. Wtedy to dwóch portugalskich kupców zamówiło u IWC czasomierz, w którym miał pracować jak najdokładniejszy mechanizm zegarka kieszonkowego. Od tego momentu model rozwinął się w pełnowartościową kolekcję oferującą najlepszą jakość wykonania i najbardziej wyrafinowane komplikacje. Odnaleźć w niej można chronografy, kalendarze wieczne, repetycje minutowe, tourbillony, a także zegarki Grande Complication łączące w sobie aż dwadzieścia różnych funkcji.

W zależności od wydania, za chronografy z serii Portugieser zapłacisz od 5500 do 11 500 euro. Dopłacając około 4000 euro staniesz się właścicielem modelu z kalendarzem rocznym. Jeszcze droższe są wydania z kalendarzem wiecznym lub tourbillonem. Trzeba w zainwestować między 26 000 a 35 000 euro. Najlepsze, a zarazem najbardziej skomplikowane warianty Portugieser, posiadają aż dwadzieścia komplikacji i kosztują około 183 000 euro.

Modele z kolekcji Portofino są nieco bardziej powściągliwe. Emanuje z nich elegancja, która sprawia, że doskonale prezentują się z każdego rodzaju garderobą. Pośród jej zegarków odnaleźć można warianty trzywskazówkowe, chronografy, modele ze wskaźnikiem faz księżyca i rezerwy chodu, jak i tourbillonem. Precyzję zapewniają im mechanizmy automatyczne marki Selita lub kalibry manufakturowe z naciągiem manualnym. Modele Portofino dostępne są z kopertami w rozmiarach od 37 mm do 45 mm. Wykonuje się je ze stali szlachetnej lub złota. Niektóre zegarki ozdabia się ponadto diamentami, dzięki czemu przypadną do gustu zarówno kobietom jak i mężczyznom.

Za egzemplarz trzywskazówkowy ze stalową kopertą zapłacisz od 3000 do 4000 euro. W przypadku modeli ze złota będziesz musiał zainwestować dwa razy tyle. To samo dotyczy także chronografów. Warianty stalowe utrzymują się w granicach 5000 euro, te złote osiągają kwoty w wysokości 10 000 euro. Najwięcej, bo około 26 500 euro, będziesz musiał zainwestować w modele ze wskaźnikiem faz księżyca, złotą kopertą i diamentowymi zdobieniami.

Marka IWC Schaffhausen może się poszczycić dosyć burzliwą historią. Jej pomysłodawcą był amerykański zegarmistrz i inżynier Florentine Ariosto Jones, który w latach 1841–1916 mieszkał w Bostonie i zajmował jedną z czołowych pozycji w firmie E. Howard & Company.

Założeniem F. A. Jonesa było połączenie nowoczesnych technik produkcji ze szwajcarską sztuką zegarmistrzowską. W Szwajcarii młody Amerykanin spotkał przemysłowca Johanna Heinricha Mosera będącego właścicielem znajdującej się Schaffhausen fabryki zegarków i elektrowni wodnej.

Jones założył firmę International Watch Company w roku 1868. Początkowo wynajmował pomieszczenia w fabryce należącej do Mosera, z czasem jednak przeprowadził się do własnego budynku. Interesy nie przynosiły niestety oczekiwanych zysków. Ze względu na wysokie cło, eksport towarów do USA stał się nie tylko skomplikowany, ale też mało opłacalny. Ponadto spadł także popyt na zegarki IWC. Doprowadziło to do tego, że firma w niedługim czasie upadła, a Jones wycofał się z biznesu. Przedsiębiorstwo zostało przejęte przez bank handlowy z Schaffhausen. W roku 1874 IWC przekształcona została w spółkę akcyjną.

W roku 1880 firma po raz kolejny zbankrutowała. Odkupił ją wtedy Johannes Rauschenbach, rozpoczynając zupełnie nowy etap w historii marki. Firma pozostała w rękach rodziny przez wiele dziesięcioleci. Poprzez małżeństwo z Emmą Rauschenbach współwłaścicielem firmy stał się także znany psychoanalityk Carl Gustav Jung. Nie zajmował jednak długo tego stanowiska. W roku 1929 jego szwagier – Ernst Jakob Homberger – odkupił od niego udziały, stając się jedynym właścicielem. W roku 1955 na stanowisku tym zastąpił go syn – Hans Ernst Homberger.

Niestety kryzys kwarcowy, wzrost cen złota oraz spadek cen dolara wymusiły na nim sprzedaż firmy. W roku 1978 jej właścicielem stało się znane z produkcji tachometrów niemieckie przedsiębiorstwo VDO Adolf Schindling AG. W tym samym roku przejęło ono także innego producenta zegarków – markę Jaeger-LeCoultre. W roku 1991 nastąpiła kolejna zmiana – VDO połączyło się z koncernem Mannesmann. W 2000 roku całość przejęta została przez firmę telekomunikacyjną Vodafone. Ta nie wykazała niestety zainteresowania branżą zegarkową. Sprzedała IWC, Jaeger-LeCoulte oraz pochodzącą z Glashütte firmę Lange Uhren GmbH (A. Lange & Söhne ) szwajcarskiemu koncernowi Richemont. Oprócz IWC należą do niego także takie marki jak Panerai oraz Baume & Mercier.