IWC Ingenieur

Powstanie modeli IWC Ingenieur ściśle wiąże się z zawiłościami intensywnego rozwoju technologicznego w XX i XXI wieku. Elektryczność wysokich napięć oraz silniki napędzane prądem stały się powszechne w drugiej połowie ubiegłego stulecia. Dziś liczne urządzenia elektryczne znajdują się w każdym domu. Większość z nich generuje niewielkie pola magnetyczne, które mogą stanowić istotną przyczynę błędów pomiarowych w zegarkach mechanicznych. Szczególnie narażone na magnetyzm są wychwyt oraz sprężyna balansu. Problem namagnesowania części zegarka dotyczy również licznych grup zawodowych. Z tego względu firma IWC już w 1936 roku wprowadziła do oferty zegarki lotnicze z wewnętrzną osłoną z miękkiego żelaza. Jednym z popularnych antymagnetycznych modeli dla pilotów był IWC Mark 11 z 1948 roku, który powstawał na zamówienie Brytyjskich Sił Powietrznych RAF. Izolacja z miękkiego żelaza jest dziś standardem w niemal każdym modelu lotniczym. Od 2016 roku kryteria ochrony zegarków przed polami magnetycznymi reguluje niemiecka norma przemysłowa DIN 8330.

W latach 50. wysokie napięcia oraz związane z nimi silne pola magnetyczne stały się sporym problemem dla pracowników fabryk, elektrowni oraz ośrodków badawczych takich jak CERN w Genewie. Manufaktura IWC szybko zareagowała na nową potrzebę konsumencką, wprowadzając na rynek w 1955 roku pierwsze wydanie modelu Ingenieur o numerze referencyjnym 666. Ówczesne „Inżyniery“ były dostępne z datownikiem (kaliber 8521) lub bez (kaliber 852). Dzięki wewnętrznej osłonie z miękkiego żelaza były chronione przed polami magnetycznymi o sile do 1000 gausów (80 000 A/m). Dla porównania warto wspomnieć, że zgodnie z normą DIN 8309 zegarek antymagnetyczny musi oprzeć się polom magnetycznym o sile 60 gausów. Koperty pierwszych modeli Ingenieur były wodoodporne do głębokości 100 metrów. Umieszczane w nich werki pracowały z nietypową jak na tamte czasy częstotliwością 19 800 drgań na godzinę (A/h). Innowacyjne zegarki IWC były kierowane przede wszystkim do inżynierów, pilotów, techników, chemików oraz lekarzy. Co ciekawe, większą popularnością cieszyły się warianty bez datownika. Ich skromny, elegancki styl podkreślały charakterystyczne wskazówki typu Dauphine.

W 1975 roku model Ingenieur przeszedł znaczącą metamorfozę. Autorem nowego designu był znany projektant Gérald Genta, który niepowtarzalnym wizerunkiem obdarzył również model Royal Oak marki Audemars Piguet. Znakiem rozpoznawczym mocno odmienionych w latach 70. „Inżynierów“ stała się gruba luneta z pięcioma mocno rzucającymi się w oczy śrubami. Zegarki te otrzymały oznaczenie SL. Niektóre wydania dysponowały werkami kwarcowymi. W 1989 roku wariant określany mianem 500.000 A/m pobił rekord, jeśli chodzi o odporność na magnetyzm. Co ciekawe, jego wytrzymałość antymagnetyczna była znacznie wyższa niż 500 000 amperów na metr. Próby w skanerach rezonansu magnetycznego dowiodły, że ów rekordowy model może oprzeć się polu o sile 3,7 miliona A/m, co odpowiada wartości 46 500 gausów. Od tamtego czasu IWC produkuje spirale balansu ze specjalnego, całkowicie niemagnetycznego stopu niobu i cyrkonu. Z podobnego rozwiązania korzysta firma Omega. Sprężyny w wielu współczesnych zegarkach Omegi powstają z amagnetycznego krzemu.

W aktualnej kolekcji Ingenieur osłonę antymagnetyczną posiada wariant Automatic z numerem referencyjnym 3239. Pozostałe modele są wyraźnie inspirowane motoryzacją. Kilka z nich posiada chronograf, czyli precyzyjną, zintegrowaną z mechanizmem funkcję stopera. Dwie edycje specjalne są dedykowane kierowcom Formuły 1 Lewisowi Hamiltonowi i Nico Rosbergowi. Należące do nich modele powstają z modnego w branży tytanu. Poza tym na uwagę z pewnością zasługuje stylizowany na retro model będący hołdem dla legendarnego kierowcy wyścigów Grand Prix Rudolfa Caraccioli (1901-1959).

Świadectwem intrygującej współpracy firmy IWC z marką Mercedes są zegarki Ingenieur ze skrótem AMG w nazwie. Przedsiębiorstwo AMG należy do koncernu Mercedesa i zajmuje się tuningowaniem wybranych modeli aut. Zegarki Ingenieur Automatic AMG są w całości czarne, a ich koperty powstają z ceramiki lub węglika boru.

Najbardziej skomplikowanymi techniczne wariantami Ingenieur są modele Constant-Force Tourbillon. Ta limitowana do 50 sztuk linia wzbudza podziw nie tylko dzięki zastosowaniu specjalnego tourbillonu, ale również za sprawą aż 96-godzinnej rezerwy chodu! Czasomierze Constant-Force Tourbillon dysponują również niezwykle wyrafinowaną funkcją wskazania faz księżyca. Odlicza ona czas do następnej pełni oraz pozwala sprawdzić położenie księżyca względem obu półkul. Koperty tych zegarków powstają z platyny lub ceramiki. Ich średnica wynosi 46 mm.

Już w momencie premiery zegarka Ingenieur w 1955 roku firma IWC mogła się poszczycić bardzo długą i ciekawą historią. Przedsiębiorstwo International Watch Company powstało w 1868 roku w szwajcarskim Schaffhausen z inicjatywy bostońskiego zegarmistrza Florentine'a Ariosto Jonesa (1841–1916). Ze względu na początkowe niepowodzenia w ramach eksportu do USA firmę po kilkunastu latach odkupił szwajcarski biznesmen Johannes Rauschenbach. Rodzina Rauschenbachów zarządzała spółką do 1978 roku. Po kryzysie kwarcowym w latach 80. IWC wielokrotnie zmieniało właściciela, aby w 2000 roku stać się częścią grupy kapitałowej Richemont. Co ciekawe, koncern Richemont skupia także inne luksusowe marki zegarkowe takie jak A. Lange & Söhne, Cartier oraz Panerai.